วัดเก่าขาม ได้รับการจัดตั้งขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2482 สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย เรื่องราวการสร้างวัดเริ่มต้นขึ้นก่อนหน้านั้น เมื่อชาวบ้านกลุ่มหนึ่งได้อพยพมาจากบ้านทุ่งคล้า ตำบลแก้ง อำเภอเดชอุดม เพื่อมาตั้งถิ่นฐานในบริเวณที่เป็นหมู่บ้านร้าง ซึ่งมีต้นมะขามขนาดใหญ่หลายต้น อันเป็นที่มาของชื่อ "บ้านเก่าขาม" ตั้งเด่นเป็นสง่าในพื้นที่บ้านเก่าขาม หมู่ที่ 1 ตำบลเก่าขาม อำเภอน้ำยืน จังหวัดอุบลราชธานี ถือเป็นศูนย์กลางแห่งศรัทธาและวัฒนธรรมของชุมชนมายาวนาน ด้วยประวัติความเป็นมาที่หยั่งรากลึกคู่กับการตั้งถิ่นฐานของผู้คนในพื้นที่

      ในบริเวณนั้นมีวัดร้างอยู่แห่งหนึ่ง ชาวบ้านจึงมีความคิดที่จะร่วมใจกันบูรณะ แต่ก็ประสบกับอุปสรรคและความเชื่อท้องถิ่นที่ว่า "ที่ตรงนั้นมันเดือดมันร้อน" ทำให้การบูรณะไม่สำเร็จลุล่วง[1] ด้วยความศรัทธาอันแรงกล้า ชาวบ้านจึงได้ไปนิมนต์ "พ่อท่านชม ฐิตธมฺโม" อดีตเจ้าคณะตำบลแก้ง มาประกอบพิธีปัดเป่าตามความเชื่อ ซึ่งหลังจากนั้น การบูรณะและสร้างวัดจึงสามารถดำเนินต่อไปได้จนสำเร็จเรียบร้อย วัดเก่าขามไม่เพียงแต่เป็นสถานที่ประกอบศาสนกิจเท่านั้น แต่ยังเป็นเสาหลักที่ยึดเหนี่ยวจิตใจและเป็นศูนย์รวมของกิจกรรมทางวัฒนธรรมและประเพณีของชาวตำบลเก่าขามมาอย่างยาวนาน